Zmiana rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów a kks

XIII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

KRS: 0000739756

Kapitał zakładowy: 20 000 zł - w pełni opłacony

ING Bank Śląski S.A.:

PL 82 1050 1559 1000 0090 8040 0121

e-mail: biuro@taxologika.pl

tel. 503 05 04 05, tel. 502 209 208

Taxologika sp. z o.o.

Spółka doradztwa podatkowego

ul. Teofila Firlika 19 lok. 112

71-637 Szczecin

Godziny otwarcia : pon - pt : 8:30 - 16:30

NIP: 955-247-16-47

REGON: 380647394

Znajdź nas w mediach społecznościowych:

28 października 2018

15 września 2018r. zmienione zostało Rozporządzenie Ministra Finansów z 26 sierpnia 2003r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (t.j. Dz.U. z 2017r., poz. 728 ze zmianami) o czym już informowaliśmy na naszym profilu na Facebooku.

W tym artykule dowiesz się co przedmiotowe zmiany w zakresie informowania organu podatkowego o prowadzeniu podatkowej księgi przychodów i rozchodów przez biuro rachunkowe oznaczają dla podatnika i jakie są konsekwencje nowych przepisów na gruncie prawa karnego skarbowego.

Co zmieniono? Podatnik nie ma już obowiązku informowania naczelnika urzędu skarbowego o zawarciu umowy o prowadzenie księgi z biurem rachunkowym oraz o nazwie i adresie biura, miejscu prowadzenia oraz przechowywania księgi i dowodów. I co ważne, zmiany te obowiązują z datą wsteczną, bo od 1 stycznia 2018r.

Przez biuro rachunkowe należy rozumieć zgodnie z Rozporządzeniem przedsiębiorcę uprawnionego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg, który na podstawie umowy zawartej z podatnikiem świadczy usługi w tym zakresie. Takim biurem może być również firma doradcy podatkowego.

Przed ogłoszonymi zmianami w § 8 ust. 1 Rozporządzenia był określony obowiązek polegający na tym, że jeżeli na zlecenie podatnika prowadzenie księgi zostało powierzone biuru rachunkowemu, podatnik był obowiązany w terminie siedmiu dni od dnia zawarcia umowy z biurem rachunkowym zawiadomić o tym naczelnika urzędu skarbowego, któremu zostało złożone zawiadomienie o prowadzeniu księgi, wskazując nazwę i adres biura, miejsce (adres) prowadzenia oraz przechowywania księgi i dowodów związanych z jej prowadzeniem.

W praktyce wielu podatników nie informowało naczelnika urzędu skarbowego o zawarciu umowy z biurem, ale i również o miejscu przechowywania ksiąg podatkowych poza miejscem prowadzenia działalności zwłaszcza, gdy kilkakrotnie następowały zmian podmiotów prowadzących księgi. Z mojego doświadczenia wynika, że najczęściej przedsiębiorcy tłumaczyli niedopełnienie obowiązku informacyjnego tym, że myśleli, iż zrobi to za nich biuro. Do ujawnienia braku zawiadomienia dochodziło w sytuacji, gdy naczelnik urzędu skarbowego próbował przeprowadzić kontrolę podatkową bez zawiadomienia i udawał się pod adres przechowywania ksiąg podatkowych dotychczas zgłoszony w urzędzie bądź już podczas kontroli podatkowej ustalano, że dokumentacja podatkowa już dawno znajduje się w innym biurze.

Przedmiotowe zawiadomienie miało o tyle istotne znaczenie, że w Kodeksie karnym skarbowym przewidziano karalność niedopełnienia tego obowiązku informacyjnego. Bowiem w art. 60. § 3. k.k.s określono, że karze grzywny do 240 stawek dziennych podlega ten podatnik lub płatnik, który nie zawiadamia w terminie właściwego organu o prowadzeniu księgi przez doradcę podatkowego, lub inny podmiot upoważniony do prowadzenia ksiąg w jego imieniu i na jego rzecz. W wypadku mniejszej wagi sprawca tego czynu podlegał karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

Zatem do tej pory brak tego zgłoszenia mógł być przez organ postępowania karnego skarbowego potraktowany jako przestępstwo skarbowe, co wiązało się niejednokrotnie z solidnymi karami dla podatnika.

Należy sobie odpowiedzieć na pytanie: jaki wpływ ww. zmiany wywierają na sytuację podatnika na gruncie prawa karnego skarbowego zwłaszcza tego, wobec którego urząd skarbowy prowadzi dochodzenie o czyn z art. 60 kks, tj. za niepowiadomienie naczelnika urzędu o zawarciu umowy z biurem rachunkowym i nowym miejscu przechowywania ksiąg podatkowych.

W tej sytuacji należy postawić tezę, że nastąpiła depenalizacja tego typu zachowania, co oznacza, że urząd skarbowy nie ma podstaw do ścigania za brak powiadomienia o powierzeniu biuru rachunkowemu prowadzenia k.p.i.r.

Zwróćmy uwagę na treść art. 2. § 1 i 2 k.k.s. - czyn zabroniony uważa się za popełniony w czasie, w którym nastąpiło zachowanie sprawcy, chyba że kodeks stanowi inaczej. Jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy. W tym miejscu przytoczę sentencję wyroku Sądu Najwyższego z dnia 23 października 2003 r. II KK 209/03. Sąd wskazał, że „art. 2 § 2 k.k.s. statuuje zasadę, według której, jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy. Przez obowiązywanie w czasie orzekania ustawy innej niż w czasie popełniania przestępstwa rozumieć należy cały obowiązujący w danym czasie stan prawny odnoszący się do badanego czynu. Dlatego też w prawie karnym skarbowym, z uwagi na powiązania norm karnych skarbowych z szeroko rozumianym prawem finansowym i częstą zmianą aktów wykonawczych do tych regulacji, przez zmianę ustawy rozumieć należy także zmiany w aktach finansowych, których naruszenie daje podstawę do karania za czyn określony w k.k.s.”, OSNwSK 2003/1/2204.

Dlatego zgodnie z ww. art. 2 k.k.s. i powyższą interpretacją od dnia 15 września 2018r. (data zmiany Rozporządzenia) organy postępowania przygotowawczego powinny zaprzestać wszczynania nowych postępowań przeciwko osobom, które nie dopełniły obowiązku powiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o powierzeniu biuru rachunkowemu prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Natomiast postępowania, które zostały wszczęte przed ta datą i chociażby toczyły się już przed sądem, powinny być umorzone. Nie zmienia tego faktu nawet to, że w czasie popełnienia czynu zabronionego tego typu zachowanie było karalne na gruncie k.k.s. Z uwagi na zasadę stosowania ustawy nowej, względniejszej dla sprawcy (art. 2 § 2 k.k.s.) takie postępowanie należy umorzyć również co do czynów popełnionych przed 01 stycznia 2018r.

Warto również podkreślić, że sam art. 60 k.k.s. się nie zmienił i należy to ocenić jako świadomy zabieg ustawodawcy, a to chociażby z tego powodu, że wciąż obowiązuje obowiązek informacyjny o powierzeniu prowadzenia ksiąg rachunkowych np. biuru rachunkowemu, który to obowiązek wynika z art. 11a ustawy o rachunkowości.

Zatem jeżeli ktokolwiek z czytelników ma wśród swoich Klientów osoby, wobec których organ postępowania karnego skarbowego wszczął postępowanie karne o ww. czyny warto go o tych zmianach powiadomić.

Paweł Wojnowski, doradca podatkowy, Prezes zarządu Kancelarii Podatkowo - Księgowej Taxologika z siedzibą w Szczecinie.

Zmiana Rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów a odpowiedzialność karna skarbowa.

EN